സൂറത് അദ് ദുഖാൻ (സൂറ 44 – പുക) പറയുന്നത് ഖുറൈശ് ഗോത്രം പ്രവാചകൻ മുഹമ്മദ് അ.സ-ന്റെ സന്ദേശം താഴെപ്പറയുന്ന വെല്ലുവിളി നിരത്തിക്കൊണ്ട് നിരസിച്ചു എന്നാണ്.
എന്നാല് ഇക്കൂട്ടരിതാ പറയുന്നു;നമ്മുടെ ഒന്നാമത്തെ മരണമല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമില്ല. നാം ഉയിര്ത്തെഴുന്നേല്പിക്കപ്പെടുന്നവരുമല്ല.
അതിനാല് നിങ്ങള് സത്യവാന്മാരാണെങ്കില് ഞങ്ങളുടെ പിതാക്കളെ നിങ്ങള് ( ജീവിപ്പിച്ചു ) കൊണ്ട് വരിക എന്ന്.
സൂറഅദ്-ദുഖാൻ44:34-36
തന്റെ സന്ദേശത്തിന്റെ സത്യാവസ്ഥ തെളിയിക്കാൻ മരിച്ചവരിൽ നിന്ന് ആരെയെങ്കിലും ഉയർത്താൻ അവർ വെല്ലുവിളിച്ചു. സൂറ അൽ-അഹ്ഖാഫ് (സൂറ 46 – കാറ്റ്-) ഒരു അവിശ്വാസി തന്റെ വിശ്വാസിയായ മാതാപിതാക്കളെ വെല്ലുവിളിക്കുന്നതിനു സമാനമായ വെല്ലുവിളി യാണ് വിവരിക്കുന്നത്.
ഒരാള്- തന്റെ മാതാപിതാക്കളോട് അവന് പറഞ്ഞു: ഛെ, നിങ്ങള്ക്ക് കഷ്ടം! ഞാന് (മരണാനന്തരം) പുറത്ത് കൊണ്ടവരപ്പെടും എന്ന് നിങ്ങള് രണ്ടുപേരും എന്നോട് വാഗ്ദാനം ചെയ്യുകയാണോ? എനിക്ക് മുമ്പ് തലമുറകള് കഴിഞ്ഞുപോയിട്ടുണ്ട്. അവര് (മാതാപിതാക്കള്) അല്ലാഹുവോട് സഹായം തേടിക്കൊണ്ട് പറയുന്നു: നിനക്ക് നാശം. തീര്ച്ചയായും അല്ലാഹുവിന്റെ വാഗ്ദാനം സത്യമാകുന്നു. അപ്പോള് അവന് പറയുന്നു. ഇതൊക്കെ പൂര്വ്വികന്മാരുടെ കെട്ടുകഥകള് മാത്രമാകുന്നു.
സൂറ അഹ്ഖാഫ് 46:17
ഇതുവരെ സംഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഒരു ഐതിഹ്യം എന്ന നിലയിൽ ഉയിർത്തെഴുന്നേൽപ്പ് അവിശ്വാസികൾ തള്ളിക്കളഞ്ഞു. സൂറത് ദുഖാനും സൂറഅൽ അഹ്ഖാഫും അവിശ്വാസികളെ പ്രവാചകൻ അ.സ ന്റെ അടിസ്ഥാന വിശ്വാസവും, മരിച്ചവരെ ഉയിർപ്പിക്കുന്ന പരീക്ഷണം ഉപയോഗിച്ച് അവിശ്വാസികളെ തിരഞ്ഞെടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പ്രവാചകൻ ഇസാ അൽ മസിഹ് അ.സമും തന്റെ എതിരാളികളാലുള്ള ഇതേ തരത്തിലുള്ള സൂക്ഷ്മനിരീക്ഷണം നേരിടേണ്ടി വന്നു. ഈ പരീക്ഷണം തന്റെ അധികാരത്തിന്റെ അടയാളവും ദൗത്യലക്ഷ്യവും വെളിപ്പെടുത്താൻ അദ്ദേഹം ഉപയോഗിച്ചു.
ഈസ അൽ മസിഹിന്റെ ദൗത്യം എന്തായിരുന്നു?
ഈസാ അൽ മസിഹ് (അ.സ) പഠിപ്പിച്ചു, സുഖപ്പെടുത്തി, പല അത്ഭുതങ്ങളും ചെയ്തു. പക്ഷേ, ആ ചോദ്യം അപ്പോഴും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശിഷ്യന്മാരുടെയും അനുയായികളുടെയും ശത്രുക്കളുടെയും മനസ്സിൽ തങ്ങിനിന്നു: എന്തുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം വന്നു? പ്രവാചകൻ മൂസാ (അ.സ) ഉൾപ്പെടെ മുൻ പ്രവാചകന്മാരിൽ പലരും ശക്തമായ അത്ഭുതങ്ങൾ നടത്തി. മൂസ നേരത്തെ തന്നെ നിയമം നല് കിയതിനാൽ, ഈസ തന്നെ “ന്യായപ്പ്രമാണം റദ്ദാക്കുവാൻ വന്നതല്ല” എന്ന് പറഞ്ഞതിനാലും , എന്തിനാണ് അദ്ദേഹം അയക്കപ്പെട്ടത്?
പ്രവാചകൻ (അ.സ)ന്റെ സുഹൃത്തിന് വളരെ വലിയ ഒരു അസുഖം വന്നു. പ്രവാചകൻ ഈസാ അൽ മസിഹ് (അ.സ) തന്റെ സുഹൃത്തിനെ സുഖപ്പെടുത്തുമെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശിഷ്യന്മാർ പ്രതീക്ഷിച്ചു. എന്നാൽ ഈസാ അൽ മസിഹ് (അ.സ) തന്റെ സുഹൃത്തിനെ സുഖപ്പെടുത്തിയില്ല, അതിനാൽ അദ്ദേഹത്തിനു തന്റെ ദൗത്യം വെളിപ്പെടുത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ഇഞ്ചീൽ ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുത്തുന്നു: ഇസ അൽ മസിഹ് മരണം നേരിടുന്നു (യോഹന്നാൻ 11:1-44)
ഈസാ അൽ മസിഹ് മരണത്തെ നേരിടുന്നു
റിയയുടെയും അവളുടെ സഹോദരി മാർത്തയുടെയും ഗ്രാമമായ ബേഥാന്യയിലെ ലാസർ എന്ന ഒരുത്തൻ ദീനമായ്ക്കിടന്നു.
2 ഈ മറിയ ആയിരുന്നു കർത്താവിനെ പരിമള തൈലം പൂശി തന്റെ തലമുടികൊണ്ടു അവന്റെ കാൽ തുടച്ചതു. അവളുടെ സഹോദരനായ ലാസർ ആയിരുന്നു ദീനമായ്ക്കിടന്നതു.
3 ആ സഹോദരിമാർ അവന്റെ അടുക്കൽ ആളയച്ചു: കർത്താവേ, നിനക്കു പ്രിയനായവൻ ദീനമായ്ക്കിടക്കുന്നു എന്നു പറയിച്ചു.
4 യേശു അതു കേട്ടിട്ടു: ഈ ദീനം മരണത്തിന്നായിട്ടല്ല, ദൈവപുത്രൻ മഹത്വപ്പെടേണ്ടതിന്നു ദൈവത്തിന്റെ മഹത്വത്തിന്നായിട്ടത്രേ എന്നു പറഞ്ഞു.
5 യേശു മാർത്തയെയും അവളുടെ സഹോദരിയെയും ലാസരിനെയും സ്നേഹിച്ചു.
6 എന്നിട്ടും അവൻ ദീനമായ്ക്കിടക്കുന്നു എന്നു കേട്ടാറെ താൻ അന്നു ഇരുന്ന സ്ഥലത്തു രണ്ടു ദിവസം പാർത്തു.
7 അതിന്റെ ശേഷം അവൻ ശിഷ്യന്മാരോടു: നാം വീണ്ടും യെഹൂദ്യയിലേക്കു പോക എന്നു പറഞ്ഞു.
8 ശിഷ്യന്മാർ അവനോടു: റബ്ബീ, യെഹൂദന്മാർ ഇപ്പോൾതന്നേ നിന്നെ കല്ലെറിവാൻ ഭാവിച്ചുവല്ലോ; നീ പിന്നെയും അവിടെ പോകുന്നുവോ എന്നു ചോദിച്ചു.
9 അതിന്നു യേശു: പകലിന്നു പന്ത്രണ്ടു മണിനേരം ഇല്ലയോ? പകൽ സമയത്തു നടക്കുന്നവൻ ഈ ലോകത്തിന്റെ വെളിച്ചം കാണുന്നതുകൊണ്ടു ഇടറുന്നില്ല.
10 രാത്രിയിൽ നടക്കുന്നവനോ അവന്നു വെളിച്ചം ഇല്ലായ്കകൊണ്ടു ഇടറുന്നു എന്നു ഉത്തരം പറഞ്ഞു.
11 ഇതു പറഞ്ഞിട്ടു അവൻ: നമ്മുടെ സ്നേഹിതനായ ലാസർ നിദ്രകൊള്ളുന്നു; എങ്കിലും ഞാൻ അവനെ ഉണർത്തുവാൻ പോകുന്നു എന്നു അവരോടു പറഞ്ഞു.
12 ശിഷ്യന്മാർ അവനോടു: കർത്താവേ, അവൻ നിദ്രകൊള്ളുന്നു എങ്കിൽ അവന്നു സൌഖ്യം വരും എന്നു പറഞ്ഞു.
13 യേശുവോ അവന്റെ മരണത്തെക്കുറിച്ചു ആയിരുന്നു പറഞ്ഞതു; ഉറക്കം എന്ന നിദ്രയെക്കുറിച്ചു പറഞ്ഞു എന്നു അവർക്കു തോന്നിപ്പോയി.
14 അപ്പോൾ യേശു സ്പഷ്ടമായി അവരോടു: ലാസർ മരിച്ചുപോയി;
15 ഞാൻ അവിടെ ഇല്ലാഞ്ഞതുകൊണ്ടു നിങ്ങളെ വിചാരിച്ചു സന്തോഷിക്കുന്നു; നിങ്ങൾ വിശ്വസിപ്പാൻ ഇടയാകുമല്ലോ; എന്നാൽ നാം അവന്റെ അടുക്കൽ പോക എന്നു പറഞ്ഞു.
16 ദിദിമൊസ് എന്നു പേരുള്ള തോമസ് സഹശിഷ്യന്മാരോടു: അവനോടു കൂടെ മരിക്കേണ്ടതിന്നു നാമും പോക എന്നു പറഞ്ഞു.
17 യേശു അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ അവനെ കല്ലറയിൽ വെച്ചിട്ടു നാലുദിവസമായി എന്നു അറിഞ്ഞു.
18 ബേഥാന്യ യെരൂശലേമിന്നരികെ ഏകദേശം രണ്ടു നാഴിക ദൂരത്തായിരുന്നു.
19 മാർത്തയെയും മറിയയെയും സഹോദരനെക്കുറിച്ചു ആശ്വസിപ്പിക്കേണ്ടതിന്നു പല യെഹൂദന്മാരും അവരുടെ അടുക്കൽ വന്നിരുന്നു.
20 യേശു വരുന്നു എന്നു കേട്ടിട്ടു മാർത്ത അവനെ എതിരേല്പാൻ ചെന്നു; മറിയയോ വീട്ടിൽ ഇരുന്നു.
21 മാർത്ത യേശുവിനോടു: കർത്താവേ, നീ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിൽ എന്റെ സഹോദരൻ മരിക്കയില്ലായിരുന്നു.
22 ഇപ്പോഴും നീ ദൈവത്തോടു എന്തു അപേക്ഷിച്ചാലും ദൈവം നിനക്കു തരും എന്നു ഞാൻ അറിയുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.
23 യേശു അവളോടു: നിന്റെ സഹോദരൻ ഉയിർത്തെഴുന്നേല്ക്കും എന്നു പറഞ്ഞു.
24 മാർത്ത അവനോടു: ഒടുക്കത്തെ നാളിലെ പുനരുത്ഥാനത്തിൽ അവൻ ഉയിർത്തെഴുന്നേല്ക്കും എന്നു ഞാൻ അറിയുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.
25 യേശു അവളോടു: ഞാൻ തന്നേ പുനരുത്ഥാനവും ജീവനും ആകുന്നു; എന്നിൽ വിശ്വസിക്കുന്നവൻ മരിച്ചാലും ജീവിക്കും.
26 ജീവിച്ചിരുന്നു എന്നിൽ വിശ്വസിക്കുന്നവൻ ആരും ഒരു നാളും മരിക്കയില്ല; ഇതു നീ വിശ്വസിക്കുന്നുവോ എന്നു പറഞ്ഞു.
27 അവൾ അവനോടു: ഉവ്വു, കർത്താവേ, ലോകത്തിൽ വരുവാനുള്ള ദൈവപുത്രനായ ക്രിസ്തു നീ തന്നേ എന്നു ഞാൻ വിശ്വസിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നു പറഞ്ഞിട്ടു
28 പോയി തന്റെ സഹോദരിയായ മറിയയെ സ്വകാര്യമായി വിളിച്ചു: ഗുരു വന്നിട്ടുണ്ടു നിന്നെ വിളിക്കുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.
29 അവൾ കേട്ട ഉടനെ എഴുന്നേറ്റു അവന്റെ അടുക്കൽ വന്നു.
30 യേശു അതുവരെ ഗ്രാമത്തിൽ കടക്കാതെ മാർത്ത അവനെ എതിരേറ്റ സ്ഥലത്തു തന്നേ ആയിരുന്നു.
31 വീട്ടിൽ അവളോടുകൂടെ ഇരുന്നു അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്ന യെഹൂദന്മാർ, മറിയ വേഗം എഴുന്നേറ്റു പോകുന്നതു കണ്ടിട്ടു അവൾ കല്ലറെക്കൽ കരവാൻ പോകുന്നു എന്നു വിചാരിച്ചു പിൻചെന്നു.
32 യേശു ഇരിക്കുന്നേടത്തു മറിയ എത്തി അവനെ കണ്ടിട്ടു അവന്റെ കാൽക്കൽ വീണു: കർത്താവേ, നീ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിൽ എന്റെ സഹോദരൻ മരിക്കയില്ലായിരുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.
33 അവൾ കരയുന്നതും അവളോടുകൂടെ വന്ന യെഹൂദന്മാർ കരയുന്നതും യേശു കണ്ടിട്ടു ഉള്ളം നൊന്തു കലങ്ങി:
34 അവനെ വെച്ചതു എവിടെ എന്നു ചോദിച്ചു. കർത്താവേ, വന്നു കാൺക എന്നു അവർ അവനോടു പറഞ്ഞു.
35 യേശു കണ്ണുനീർ വാർത്തു.
36 ആകയാൽ യെഹൂദന്മാർ: കണ്ടോ അവനോടു എത്ര പ്രിയം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.
37 ചിലരോ: കുരുടന്റെ കണ്ണു തുറന്ന ഇവന്നു ഇവനെയും മരിക്കാതാക്കുവാൻ കഴിഞ്ഞില്ലയോ എന്നു പറഞ്ഞു.
38 യേശു പിന്നെയും ഉള്ളംനൊന്തു കല്ലറെക്കൽ എത്തി; അതു ഒരു ഗുഹ ആയിരുന്നു; ഒരു കല്ലും അതിന്മേൽ വെച്ചിരുന്നു.
39 കല്ലു നീക്കുവിൻ എന്നു യേശു പറഞ്ഞു മരിച്ചവന്റെ സഹോദരിയായ മാർത്ത: കർത്താവേ, നാറ്റം വെച്ചുതുടങ്ങി; നാലുദിവസമായല്ലോ എന്നു പറഞ്ഞു.
40 യേശു അവളോടു: വിശ്വസിച്ചാൽ നീ ദൈവത്തിന്റെ മഹത്വം കാണും എന്നു ഞാൻ നിന്നോടു പറഞ്ഞില്ലയോ എന്നു പറഞ്ഞു.
41 അവർ കല്ലു നീക്കി. യേശു മേലോട്ടു നോക്കി: പിതാവേ, നീ എന്റെ അപേക്ഷ കേട്ടതിനാൽ ഞാൻ നിന്നെ വാഴ്ത്തുന്നു.
42 നീ എപ്പോഴും എന്റെ അപേക്ഷ കേൾക്കുന്നു എന്നു ഞാൻ അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു; എങ്കിലും നീ എന്നെ അയച്ചു എന്നു ചുറ്റും നില്ക്കുന്ന പുരുഷാരം വിശ്വസിക്കേണ്ടതിന്നു അവരുടെ നിമിത്തം ഞാൻ പറയുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.യോഹന്നാൻ 11:1-44
ഈസാ മസിഹ് തങ്ങളുടെ സഹോദരനെ സുഖപ്പെടുത്താൻ വേഗം വരുമെന്ന് സഹോദരിമാർ പ്രത്യാശിച്ചു. ലാസറസിനെ മരിക്കാൻ അനുവദിച്ച് ഈസാ മസിഹ് തന്റെ യാത്ര വൈകിപ്പിച്ചെങ്കിലും, എന്തുകൊണ്ട് എന്ന് ആർക്കും മനസ്സിലായില്ല. എന്നാൽ ഈ സന്ദർഭത്തിൽ നമുക്ക് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഹൃദയത്തെ ശ്രദ്ധിച്ചു നോക്കുവാൻ സാധിക്കും, അവൻ ദേഷ്യത്തിലായിരുന്നു എന്ന് നാം വായിക്കുന്നു. പക്ഷേ, അദ്ദേഹത്തിനു ആരോടായിരുന്നു ദേഷ്യം വന്നത്? സഹോദരിമാരോടോ? ആൾ ക്കൂട്ടത്തോടോ? ശിഷ്യന്മാരോടോ? ലാസറിനോടോ? അല്ല, അവനു മരണത്തോട് തന്നെ ആയിരുന്നു ദ്വേഷ്യം. കൂടാതെ, ഈസ അൽ മസിഹ് കരഞ്ഞത് രേഖപ്പെടുത്തിയ രണ്ടു തവണകളിൽ ഒന്നാണ് ഇത്. എന്തിനാണവൻ കരഞ്ഞത്? തന്റെ സുഹൃത്തിനെ മരണം പിടിപെട്ടത് അവൻ കണ്ടതുകൊണ്ട്. മരണം പ്രവാചകനിൽ കോപം ഉണർത്തുകയും അദ്ദേഹം കരയുകയും ചെയ്തു.
രോഗികളെ സൗഖ്യമാക്കുന്നത്, നല്ലതു തന്നെയാണു, എന്നാൽ അത് അവരുടെ മരണം മാറ്റിവയ്ക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്യുന്നത്. സൗഖ്യം ആയാലും ഇല്ലെങ്കിലും, , നല്ലതോ ചീത്തയോ ആയാലും, ആണായാലും പെണ്ണായാലും, വൃദ്ധനായാലും, മതമുള്ളവൻ എങ്കിലും മതമില്ലെങ്കിലും, മരണം ആത്യന്തികമായി എല്ലാ മനുഷ്യരെയും കവരുന്നു . അനുസരണക്കേട് കാരണം മർത്യൻ ആയിത്തീർന്ന ആദം മുതൽ ഇത് സത്യമായി. അവന്റെ എല്ലാ സന്തതിപരമ്പരകളും, നിങ്ങളും ഞാനും ഒരുപോലെ, ഒരു ശത്രുവിന്റെ പിടിയിലായിരിക്കുന്നു- മരണം. മരണത്തിനെതിരെ, ഒരു ഉത്തരവുമില്ല, പ്രത്യാശയും ഇല്ല. രോഗം മാത്രം അവശേഷിക്കുമ്പോൾ പ്രത്യാശ അവശേഷിക്കുന്നു, അതുകൊണ്ടാണു ലാസറസിന്റെ സഹോദരിമാർക്ക് രോഗശാന്തി പ്രതീക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നത്. പക്ഷേ, സഹോദരന്റെ മരണത്തോടെ അവർക്ക് പ്രതീക്ഷ നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഇത് നമുക്കും ബാധകമാണ്. ആശുപത്രിയിൽ അൽപ്പം പ്രത്യാശ ഉണ്ട് എന്നാൽ ശവസംസ്കാര സമയത്ത് അവിടെ പ്രത്യാശ ഇല്ല. മരണം നമ്മുടെ അവസാന ശത്രുവാണ്. ഈ ശത്രുവിനെ നമുക്ക് വേണ്ടി തോൽപ്പിക്കുവാൻ ആണു ഈസാ അൽ മസിഹ് വന്നത്, അതുകൊണ്ടാണ് അദ്ദേഹം സഹോദരിമാരോട് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞത്:
“ഞാൻ തന്നെയാകുന്നു പുനരുദ്ധാനവും ജീവനും ആകുന്നു.”
യോഹന്നാൻ 11:25
ഈസാ അൽ മസിഹ് (അ.സ) മരണം ഇല്ലാതാക്കുവാനും ജീവൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നഎല്ലാവർക്കും ജീവൻ നൽകാനും വന്നു. ഈ ഒരു ദൗത്യത്തിനുള്ള തന്റെ അധികാരം അദ്ദേഹം ലാസാറസിനെ മരണത്തിൽ നിന്ന് പരസ്യമായി ഉയർത്തിക്കൊണ്ടു കാണിച്ചു. മരണത്തിന് പകരം ജീവിതം ആഗ്രഹിക്കുന്ന എല്ലാവർക്കും വേണ്ടിയാണ് അദ്ദേഹം ഈ വാഗ്ദാനം നൽകുന്നത്.
പ്രവാചകനോടുള്ള പ്രതികരണം
മരണം എല്ലാ മനുഷ്യരുടെയും അന്തിമ ശത്രുവാണെങ്കിലും, നമ്മളിൽ പലരും ചെറിയ ‘ശത്രുക്കളാൽ’ പിടിക്കപ്പെടും, കാരണം, നമ്മുടെ ചുറ്റുമുള്ള മറ്റുള്ളവരുമായുള്ള (രാഷ്ട്രീയ, മത, വംശീയം മുതലായവ) സംഘട്ടനങ്ങൾ), ഈസാ അൽ മസിഹിന്റെ കാലത്തും ഇങ്ങിനെ തന്നെയായിരുന്നു. ഈ അത്ഭുതത്തിന് സാക്ഷികളായവരുടെ പ്രതികരണങ്ങളിൽ നിന്ന് ആ സമയത്ത് ജീവിച്ചിരുന്ന വ്യത്യസ്ത ആളുകളുടെ പ്രധാന ആശങ്കകൾ എന്താണെന്ന് നമുക്ക് കാണാൻ കഴിയും. അവരുടെ വിവിധ പ്രതികരണങ്ങൾ ഇവിടെ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.
45 മറിയയുടെ അടുക്കൽ വന്ന യെഹൂദന്മാരിൽ പലരും അവൻ ചെയ്തതു കണ്ടിട്ടു അവനിൽ വിശ്വസിച്ചു.
46 എന്നാൽ ചിലർ പരീശന്മാരുടെ അടുക്കൽ പോയി യേശു ചെയ്തതു അവരോടു അറിയിച്ചു.
47 മഹാപുരോഹിതന്മാരും പരീശന്മാരും സംഘം കൂടി: നാം എന്തു ചെയ്യേണ്ടു? ഈ മനുഷ്യൻ വളരെ അടയാളങ്ങൾ ചെയ്യുന്നുവല്ലോ.
48 അവനെ ഇങ്ങനെ വിട്ടേച്ചാൽ എല്ലാവരും അവനിൽ വിശ്വസിക്കും; റോമക്കാരും വന്നു നമ്മുടെ സ്ഥലത്തെയും ജനത്തെയും എടുത്തുകളയും എന്നു പറഞ്ഞു.
49 അവരിൽ ഒരുത്തൻ, ആ സംവത്സരത്തെ മഹാപുരോഹിതനായ കയ്യഫാവു തന്നേ, അവരോടു: നിങ്ങൾ ഒന്നും അറിയുന്നില്ല;
50 ജനം മുഴുവനും നശിച്ചുപോകാതവണ്ണം ഒരു മനുഷ്യൻ ജാതിക്കു വേണ്ടി മരിക്കുന്നതു നന്നു എന്നു ഓർക്കുന്നതുമില്ല എന്നു പറഞ്ഞു.
51 അവൻ ഇതു സ്വയമായി പറഞ്ഞതല്ല, താൻ ആ സംവത്സരത്തെ മഹാപുരോഹിതൻ ആകയാൽ ജനത്തിന്നു വേണ്ടി യേശു മരിപ്പാൻ ഇരിക്കുന്നു എന്നു പ്രവചിച്ചതത്രേ.
52 ജനത്തിന്നു വേണ്ടി മാത്രമല്ല ചിതറിയിരിക്കുന്ന ദൈവമക്കളെ ഒന്നായിട്ടു ചേർക്കേണ്ടതിന്നും തന്നേ.
53 അന്നു മുതൽ അവർ അവനെ കൊല്ലുവാൻ ആലോചിച്ചു.
54 അതുകൊണ്ടു യേശു യെഹൂദന്മാരുടെ ഇടയിൽ പിന്നെ പരസ്യമായി നടക്കാതെ അവിടം വിട്ടു മരുഭൂമിക്കരികെ എഫ്രയീം എന്ന പട്ടണത്തിലേക്കു വാങ്ങി ശിഷ്യന്മാരുമായി അവിടെ പാർത്തു.
55 യെഹൂദന്മാരുടെ പെസഹ അടുത്തിരിക്കയാൽ പലരും തങ്ങൾക്കു ശുദ്ധിവരുത്തുവാൻ പെസഹെക്കു മുമ്പെ നാട്ടിൽ നിന്നു യെരൂശലേമിലേക്കു പോയി.
56 അവർ യേശുവിനെ അന്വേഷിച്ചു ദൈവാലയത്തിൽ നിന്നുകൊണ്ടു: എന്തു തോന്നുന്നു? അവൻ പെരുനാൾക്കു വരികയില്ലയോ എന്നു തമ്മിൽ പറഞ്ഞു.
57 എന്നാൽ മഹാപുരോഹിതന്മാരും പരീശന്മാരും അവനെ പിടിക്കേണം എന്നു വെച്ചു അവൻ ഇരിക്കുന്ന ഇടം ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ അറിവു തരേണമെന്നു കല്പന കൊടുത്തിരുന്നു.യോഹന്നാൻ 11:45-57
അതോടെ ആകുലതകൾ ഉയർന്നു. പ്രവാചകൻ ഇസാ അൽ മസിഹ് (അ.സ) അദ്ദേഹം ‘ ജീവനും’ ‘പുനരുദ്ധാനവും’ ആണെന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കുകയും മരണത്തെ തന്നെ പരാജയപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. അദ്ദേഹത്തെ വധിക്കാൻ ഗൂഢാലോചന നടത്തിയാണ് അതിനോട് നേതാക്കൾ പ്രതികരിച്ചത്. പലആളുകളും അദ്ദേഹത്തെ വിശ്വസിച്ചു, എന്നാൽ മറ്റു പലർക്കും എന്താണ് വിശ്വസിക്കേണ്ടത് എന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു. ലാസറിന്റെ ഉയർത്തെഴുന്നേൽപ്പിക്കലിനു നാം സാക്ഷികളായിരുന്നു എങ്കിൽ നാം എന്താണു തിരഞ്ഞെടുക്കുക എന്ന് സ്വയം ചോദിക്കുന്നത് നന്നായിരിക്കും. ചരിത്രത്തിൽ താമസിയാതെ വിസ്മരിക്കപ്പെടുകയും, മരണത്തിൽ നിന്നും ജീവൻ നൽകപ്പെടും എന്ന വാഗ്ദത്തം ഉണ്ടായിട്ടും ചില സംഘർഷങ്ങളിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചിരിക്കുന്ന പരീശന്മാരെപ്പോലെ നാം ആകുവാൻ പോവുകയാണോ? അതോ ഞങ്ങൾ അത് മനസ്സിലാക്കിയില്ലെങ്കിലും നാം അവനെ ‘വിശ്വസിക്കും’ എന്നും നമ്മുടെ പ്രത്യാശ അവനിലുള്ള പുനരുത്ഥാന വാഗ്ദാനത്തിൽ അർപ്പിക്കും എന്ന് പറയുകയോ? ഇഞ്ചീൽ വീണ്ടും രേഖപ്പെടുത്തുന്ന വ്യത്യസ്ത പ്രതികരണങ്ങൾ ഇന്ന് നാം നൽകുന്ന അതേ മറുപടികളാണ്.Malayalam translation.
ഈ വിവാദങ്ങൾ പെസ്സഹാ പെരുന്നാൾ ആസന്നമായപ്പോൾ വർദ്ധിച്ചു വന്നു – 1500 വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ് പ്രവാചകൻ മൂസാ (അ.സ) ആരംഭിച്ച അതേ ഉത്സവം തന്നെ മരണം മാറിപ്പോകുന്ന അടയാളം നൽകിയതു പോലെ. പ്രവാചകൻ ഈസാ അൽ മസിഹ് (അ.സ) തന്റെ മരണത്തെ പരാചയപ്പെടുത്തുക എന്ന ദൗത്യം നിറവേറ്റാൻ തീരുമാനിച്ചതെങ്ങനെയെന്ന് കാണിച്ചുകൊണ്ട് ഇഞ്ചീൽ തുടരുന്നു- മറ്റുള്ളവർ ‘രാജ്യദ്രോഹി‘ ആയി മുദ്ര വച്ച് മാറ്റി വച്ചവരെ സഹായിക്കുന്നതിൽക്കൂടെ.